Οι ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι είναι μουσουλμάνοι
που μιλούν ελληνικά και βρίσκονται κυρίως στην
Τουρκία, στην Κύπρο και στην Ελλάδα, αλλά έχουν αναφερθεί μεταναστεύσεις στο Λίβανο και στη Συρία. Ελληνόφωνο, αν και δίγλωσσο, είναι ένα μεγάλο μέρος της αυτόχθονης μουσουλμανικής μειονότητας της Ελλάδας, εκ των οποίων οι περισσότεροι γνωρίζουν άψογα την Τουρκική και έχουν τουρκική εθνική συνείδηση. Ιστορικά, κατά την διαδικασία αποσύνθεσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ήταν οργανωμένη σε θρησκευτικές κοινότητες, τα μιλλέτ (τουρκ. millet, "έθνος"), η μουσουλμανική κοινότητα ταυτίστηκε με το τουρκικό έθνος ενώ από την ορθόδοξη κοινότητα ("Ρουμ", روم), το ελληνόφωνο κομμάτι δημιούργησε το ελληνικό έθνος-κράτος. Έτσι, καθώς επικράτησε ως πρωτεύον στοιχείο προσδιορισμού η θρησκεία, οι περισσότεροι ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι της Ελλάδας μετανάστευσαν στην Τουρκία στη δεκαετία του 1920 με τις ανταλλαγές πληθυσμών της Συνθήκης της Λωζάνης, με εξαίρεση των μουσουλμάνων της Θράκης οι οποίοι αποτελούν επισήμως αναγνωρισμένη μειονότητα. Ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι ήταν και οι Βαλαάδες της Δυτικής Μακεδονίας.
Στην Τουρκία οι ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι διακρίνονται σε αυτούς του Πόντου, οι οποίοι ομιλούν την ποντιακή διάλεκτο με έντονες επιδράσεις από την τουρκική (την αποκαλούν «ρωμαίικα», στα τουρκικά Rumca), σε μουσουλμάνους από την Κρήτη(Τουρκοκρητικοί), σε μουσουλμάνους από την Ήπειρο (Τουρκογιαννιώτες) και σε Κύπριους μουσουλμάνους.
.jpg)